II Bieg o Koronę Dąbrówki

Dziś, tj. 27 maja 2012 odbył się drugi z cyklu co-rocznych biegów o Koronę Dąbrówki. W biegu głównym wzięło udział około 236 uczestników (rok wcześniej 204). W stosunku do poprzedniej edycji zaszły dwie istotne i pozytywne zmiany. Po pierwsze wydłużeniu uległ dystans z 8,6km do równych 10km, Po drugie na potrzeby tej a także przyszłych edycji oraz dla wszystkich obecnych i przyszłych biegających w rejonie Dąbrówki i okolic wytyczona i oznakowana została oficjalna trasa biegowa "Terenowa Dziesiątka GOSiR-u" Więcej szczegółów tutaj

Dla wszystkich z Dąbrówki i okolic bieg był okazją by spotkać się we wspólnym, także rodzinnym gronie. Dopisali wszyscy; był Tomek, Ania, Monika, Jarek, Dawid oraz nowy członek naszego team'u biegowego - Łukasz.

 

 Ania i Tomek (bieg zespołowy)

 

Łukasz (czysta radość z finiszu)

Każdy z nas podszedł do biegu z różnym stopniem zaangażowania. Dla części był to także pierwszy oficjalny start na 10km. Tym większe słowa uznania należą się tym, którzy w ten jakby nie było upalny dzień dzielnie stawili czoła dystansowi, w tym w szczególności Łukaszowi i Dawidowi. Oddzielne gratulacje należą się Ani Ranoszek, która wśród kobiet zajęła pierwsze miejsce lądując na mecie z czasem 00:45:53 ex aequo z Tomkiem (00:45:51)

Na bieg przybyła również dużą część stałych bywalców sobotnich spotkań poznańskiej edycji Biegam Bo Lubię z Jackiem Książkiewiczem na czele. Aldona Lipiecka zajęła zaszczytne drugie miejsce żeńskie (00:47:29) a Jacek pomimo długiej przerwy biegowej spowodowanej kontuzją wykręcił b. ładny czas, który zgodnie z jego życzeniem pozostanie tajemnicą ;)

Oprócz biegu głównego w biegach towarzyszących wzięły udział dzieciaki startujące w 5-ciu kategoriach wiekowych na dystansach od 200 do 1000 metrów. W tym miejscu odrobina prywaty ;) Na zdjęciu poniżej w koszulce z numerem 122 stoi w towarzystwie koleżanek z klasy moja córeczka Nadia, która pilnie zastosowała się do trenerskich wskazówek taty ;)

(dziewczyny, kategoria D7)

Pogoda choć może niekoniecznie biegowa, to jednak dopisała i było wręcz piknikowo. Organizacja jak na stosunkowo małą imprezę stała na wysokim poziomie. Były medale, nagrody, punkt z wodą do picia, elektroniczny pomiar czasu i co najważniejsze - perfekcyjnie przygotowana trasa, którą zarekomendował Team Keen-On-Run ;)

 

Jeśli chodzi o frekwencję, to myślę, że wszyscy spodziewali się większej. Niestety w tym samym dniu, w sąsiedniej gminie (Tarnowo Podgórne) zorganizowano pierwszą edycję Biegu Lwa na dystansie półmaratonu. Organizatorom obydwu imprez niestety nie udało się dojść do porozumienia. Fakt, że to tak na prawdę dwa różne biegi. Jednak w moim skromnym mniemaniu przez wzgląd na niewielką odległość dzielącą obydwie gminy jak i fakt, że termin biegu dąbrówkowego był znany już kilka miesięcy organizator Biegu Lwa powinien bardziej rozważnie planować termin przyszłej edycji swojego biegu. Miejmy nadzieję, że za rok nie będzie podobnego problemu.

Wyniki kategorii open dostępne tutaj
Garść zdjęć tutaj oraz tutaj

Zapraszamy za rok.

(witek)

Rzeźnicki sprawdzian w górach Kamiennych

W dniach 3-4 maja wybraliśmy się na długo planowany wyjazd w Góry Kamienne, gdzie zamierzaliśmy przeprowadzić przed-rzeźnicki sprawdzian. Główne cele to oprócz zweryfikowania naszej formy i zgrania także test sprzętu (w tym przede wszystkim butów biegowych, plecaków itd.) oraz prowiantu i odżywek. Jeśli chodzi o pogodę, to jak na bieg było ciepło (22 C) i słonecznie z tego też powodu prawdziwą przyjemność z biegu czerpaliśmy w lesie. Za to na ostatnich 7-8 km trafiła nam się solidna burza z deszczem. Dało nam to sposobność by wypróbować nasze kurtki przeciwdeszczowe. Zgodnie z rzeźnickimi założeniami staraliśmy się biec tylko zbiegi oraz tam gdzie teren był równy. Podbiegi traktowaliśmy dynamicznym marszem. 

Trasa wiodła poprzez 6 okolicznych szczytów a sam schemat i profil trasy wyglądał następująco:

Unisław Śląski
Dzikowiec (652 m n.p.m)
Lesista Wielka (851 m n.p.m)
Boguszów-Gorce
Dzikowiec (652 m n.p.m)
Unisław Śląski
Stożek Wielki (841 m n.p.m)
Stożek Mały (750 m n.p.m)
Sokołowsko
Andrzejówka (796 m n.p.m)
Rybnica Leśna
Unisław Śląski

Jeśli chodzi o prowiant, to zabraliśmy ze sobą tradycyjne buły z dżemem, kabanosy i garść słodyczy. Do picia natomiast zabraliśmy w drogę Vitargo Electrolite. Zarówno suchy jak i mokry prowiant zdały egzamin wzorowo (ehh... ta buła na 20 km :) Z rzeczy bardziej przypadkowych na przystanku w Boguszowie-Gorcach pochłonęliśmy po puszcze koli, a na 30 km w schronisku Andrzejówka oddaliśmy się delektowaniu czeskiego piwka. Cudowne właściwości regenerujące obydwu trunków znane są na obydwu półkulach :) Najważniejsze ponadto, że na trasie obyło się bez kolek i innych sensacji żołądkowych. 

W kwestii butów udało nam się upewnić co do konkretnych modeli. Tomkowi świetnie leżą Salomon Crossmax zaś ja pobiegnę w Brooks Cascadia 7

Reasumując biegło się świetnie i pomimo redukcji kilometrarzu obydwoje stwierdziliśmy całkiem spory zapas energii na kolejne 40km.

Na koniec kilka danych liczbowych:
Całkowita długość trasy to 39km
Efektywny czas ruchu: 4h26min
Średnie tempo: 8:03 min/km
Suma przewyższeń: 1030m

Zapis trasy Garmin Connect
Całkiem spora ilość zdjęć z naszej wyprawy dostępna tutaj

(witek)

Obóz biegania naturalnego (20-22/04/2012)

Team Keen-On-Run melduje powrót z weekendowego wyjazdu na obóz Biegania Naturalnego. Nasza przystań mieściła się w malowniczo położonym ośrodku szkoleniowym Uniwersytetu Przyrodniczego zlokalizowanym w samym sercu Puszczy Zielonka. Organizatorem i głównym pomysłodawcą obozu był znany z portalu bieganie.pl Jacek Ksiąszkiewicz (pseud. Yaccol), którego można również spotkać na poznańskich zgrupowaniach Biegam Bo Lubię (BBL) odbywających się każdej soboty na stadionie Olimpii, na które skądinąd serdecznie zapraszamy.

Na wyjazd ów czekaliśmy z utęsknieniem;) Biorąc pod uwagę nasze ostatnie „naturalistyczne” zapędy biegowe oraz dość duży zwrot w kierunku warsztatu i techniki biegu obóz ten spadł nam jak z nieba. Dość powiedzieć, że jak tylko pojawiła się o nim informacja na stronie bieganie.pl bez większego namysłu postanowiliśmy zgłosić nasz udział. 

W pięćdziesięcio kilometrową trasę dzielącą naszą „ukochaną” Dąbrówkę od centrum Puszczy Zielonka postanowiliśmy wybrać się rowerami. Pomysł okazał się strzałem w dziesiątkę. Trafiliśmy świetną pogodę, był czas na porządną ”śmiechawę” no i co ważne udało nam się po raz drugi trafić do naszej kultowej już cukierni na Ostrowie Tumskim, której absolutnie doskonałe drożdżówki polecamy!

W zgrupowaniu wzięło udział łącznie 8 osób. Było więc kameralnie, co oznacza, że trener mógł spokojnie przyglądać się postępom każdego z nas.  Każdy dzień zaczynaliśmy zgodnie z planem, czyli krótkim rozruszaniem, po którym odbywał się trening zasadniczy, zaś po obiedniej sjeście miał miejsce trening uzupełniający. Wieczory poświęcaliśmy na podsumowanie aktywnego dnia połączone z małym „świętowaniem” w obozowy gronie. Był czas na dodatkowe pytania, analizę wideo czy choćby masaże utrudzonych mięśni. 

Podczas treningów mieliśmy okazję bliżej przyjrzeć się wizji szkoleniowej Jacka, która jak to w bieganiu naturalnym mocno koncentruje się przede wszystkim na rytmice i pozycji biegowej (ach te spinki i sprężynki;), odpowiednim rozciąganiu i treningu siłowym. A wszystko po to by w najbardziej efektywny sposób wykorzystać nasze łańcuchy kinetyczne redukując tym samym właściwy ruch i wysiłek biegowy do niezbędnego minimum. Samego biegania było natomiast mało. Jeśli ktokolwiek nastawiałby się na w kilkunasto-kilometrowe wybiegania mógłby być mocno zaskoczony. Dystanse, które pokonywaliśmy (w tym przecudny 10-kilometrowy „bosak” w lesie), miały na celu niejako „na żywca” weryfikować nasze postępy i założenia treningowe.

Oddzielny wątek to buty w bieganiu naturalnym. Jacek jest bowiem uznanym autorytetem w dziedzinie tuningowanego obuwia, którego zadaniem jest przede wszystkim uwalniać nasze stopy a co za tym idzie ułatwiać naturalne bieganie ze śródstopia. Jego autorskie projekty, polegające na daleko posuniętych modyfikacjach istniejącego obuwia znalazły uznanie w całej Polsce a ich realizacją chwali się na forum bieganie.pl – ot choćby tutaj. Na obozie można było osobiście przymierzyć takie cuda ;)

W drogę powrotną z obozu udaliśmy się naszymi rowerami. Tym samym pokonaliśmy nimi okrągły dystans 100 km. Nasz pobyt na obozie jednogłośnie uznajemy za udany. Szkoda tylko, że zabrakło konkretnego i zorganizowanego czasowo wykładu, na którym moglibyśmy odnieść cykl szkoleniowy Jacka do etiopskich źródeł i konkretnych rezultatów a także postarać się o symulację przykładowego planu treningowego, którego ułatwiłby przesiadkę z biegania „tradycyjnego” na bieganie naturalne. Z przyczyn od nas niezależnych nie doszło do skutku również ognisko :( Powyższe uwagi należałby traktować jako sugestie na przyszłość. Reasumując było wesoło, poznaliśmy ciekawych ludzi i co najważniejsze udało się poszerzyć naszą biegową wiedzę o nowe doświadczenia, które teraz pozostaje wdrożyć w nasz indywidualny cykl treningowy i weryfikować postępy na sobotnich spotkaniach BBL ;) Czekamy na kolejny podobny obóz, który mamy nadzieję odbędzie się jakoś wkrótce…

Zapraszamy do obejrzenia przezabawnego komiksu zdjęciowego autorstwa Jacka tutaj 

A na koniec mała próbka wspólnego biegu naturalnego w wykonaniu m.in. Keen-On-Run

(witek)

5km w biegu Wielkanocnym

Będąc w Wałbrzychu skorzystałem z okazji by wziąć udział w czternastej już edycji biegu, który rok rocznie odbywa się tam w świąteczny poniedziałek. Impreza pod nazwą Biegu Wielkanocnego organizowana jest przez prężnie działający w rejonie wałbrzyskim WKB Podzamcze. Bieg odbywa się na obszarze osiedla Podzamcze a idea jaka mu przyświeca, to spalenie nadmiaru kalorii nagromadzonych podczas świąt. Chociaż sama trasa jest bardzo mało zachęcająca (bieg wiedzie 600 metrową pętlą chodnikową), to sama atmosfera i organizacja stoi na dobrym poziomie.

Nic jednak nie równa się zaskoczeniu jakie doznałem pojawiwszy się na miejscu. Otóż jak spod ziemi pojawili się tam czterej czarnoskórzy biegacze! Dałbym 3 szanse ale zagadnęlibyście za pierwszym razem skąd do nas przyjechali... Oczywiście z Kenii - nie mogło być inaczej ;) Okazało się, że panowie w tamtejszych górkach mają od jakiegoś czasu swoje treningi i aktywnie przygotowują się do zawodów. 

Ostatecznie na starcie biegu głównego stanęło 72 zawodników. Wielu miało apetyt na wygraną, ale Kenijczycy nie pozostawili złudzeń nikomu. Na metę wbiegli razem, zaś najlepszy z nich miał czas 0:15:59. Pierwszy Polak  (Patryk Łazarski) wbiegł z czasem 0:16:33. Mnie udało się bieg skończyć na 24 miejscu  czasem 0:18:25 (byłem siódmy w swojej kategorii wiekowej).

Po biegu było ognisko, kiełbaski i piwo, które można było zakupić w lokalnym barze "U Stasia", który notabene był współorganizatorem całego zamieszania ;)

Jeśli jest ktoś zainteresowany wynikami to zapraszam na stronę WKB Podzamcze

Garść zdjęć tutaj

(witek)

II Bieg o Koronę Dąbrówki

"Bieg o Koronę Dąbrówki" to cykl imprez, z których pierwsza edycja odbyła się przed rokiem. Na starcie biegu głównego stanęło wówczas ponad 200 biegaczy i biegaczek co jak na debiut było liczbą imponującą. Tegoroczna edycja obędzie się 27 maja na wydłużonym do 10 km dystansie. Jest to dla nas impreza szczególna gdyż poprowadzona duktami leśnymi, na których spędzamy setki godzin wylewając hektolitry potu i ścierając kolejne pary obuwia biegowego. To właśnie tu, w zakrzewskich lasach zaczęliśmy przygodę z bieganiem i zakosztowaliśmy biegania naturalnego. Obecność w ostatni weekend maja jest dla nas wręcz obowiązkiem, ale także okazją do spotkania ze znajomymi, sąsiadami i spędzenia czasu w miłej atmosferze  na pikniku. W ramach imprezy zaplanowane są także biegi dla dzieci a także marsz nordic walking.

Szczegóły i zapisy tutaj

Wyniki i galerie zdjęć I biegu o Koronę Księżnej Dąbrówki tutaj

Poznań Półmaraton - spóźniona relacja

Pobudka 6:30 rano, chłodno - temperatura zaledwie 4 stopnie C, deszczowe chmury i ten wiatr...Wystarczyło by niejednemu odebrać ochotę do pobudki i wyjścia z domu. Nikt jednak pogody pod półmaraton nie dobiera i trzeba biec choćby "zrywało dachy". Pozostało ruszać i mieć nadzieję, że pogoda do godziny 10:00 zdoła się jednak poprawić. Jak bowiem w takich warunkach bić życiowe rekordy?

Na Maltę dojechaliśmy chwilkę po 08:00. Zdecydowaliśmy pozostać jeszcze chwilę w aucie i zza szyb poobserwować jak pojawiają się nowi uczestnicy a organizatorzy czynią ostanie przygotowania przed startem. Chwilę przed 09:00 zrobiło się na prawdę nieciekawie.  Niebo zasnuły ciemnie chmury, zawiało jeszcze mocniej i posypał się śnieg...  Na szczęście nie trwało to długo, w końcu udało nam się wypełznąć z auta i już w strojach startowych ruszyć na rozgrzewkę.

W miejscu startu tłumy a my ustawiliśmy się tam, gdzie nasze miejsce - w sektorze na 1:30 czyli bezpośrednio za dygnitarzami w startówkach:) Aura tymczasem spłatała wszystkim bardzo miłego figla. Wyszło słońce, wiatr zelżał a temperatura poszła w górę o kilka stopni. Wyglądało tak, jakby "ten Ktoś" u góry wcisnął na konsoli klimatycznej guzik z napisem "idealna pogoda biegowa". Jeszcze tylko mały dylemat odnośnie tego kiedy mam nacisnąć przycisk start w Garminie (wyszło na to, że razem ze strzałem startera) i... ruszyliśmy.  Zgodnie z naszym postanowieniem zdecydowaliśmy się biec na wirtualnego partnera w Garminie kontrolując jednocześnie pozycję baloników. Wiedzieliśmy, że aby dobiec na choćby 1:29:30 czeka nas albo ciągły bieg w tempie około 4:15 albo progresywnym, co w teorii pozwoliłoby nam zacząć nieco wolniej (choćby 4:20) by po około 5 km stopniowo cisnąć na gaz. Wyszła hybryda... Mimo, iż staraliśmy się kontrolować tempo, to po pierwszych 7-8 km okazało się, że mamy około 50-60 metrów przewagi na naszym wirtualnym "kolegą" w zegarku.

Taki stan utrzymywał się do około 10km, kiedy to zupełnie niespodziewanie balony na 1:30 zrównały się z nami. Muszę przyznać, że byłem nieco zaskoczony. Wydawało mi się, że trzymaliśmy równe tempo a tymczasem musieliśmy naturalnie zwolnić na ostatnim podbiegu. I wtedy stało się coś, co do dziś nie daje mi spokoju... Albo w przypływie endorfin i adrenaliny albo ciągnięty strachem, że może się nie udać bez słowa zacząłem cisnąć do przodu; byle przed balony. Wówczas tego nie wiedziałem, ale już wtedy nasz plan biegu zespołowego legł w gruzach. Do samej mety obejrzałem się za siebie tylko raz by sprawdzić czy Tomek ciągnie za mną. Niestety straciliśmy się z oczu...

Dalszy bieg odbył się "w samotności" i niewiele z tego etapu pamiętam. Wiem, że gdzieś za mną co pewien czas odzywały się donośne okrzyki pacemakerów zagrzewających ludzi by nie zwalniać. Kiedy ich głosy się zbliżały ja podkręcałem tempo. Czułem  się jak na jakimś obozie wojskowym, gdzie zacietrzewiony kapral pogania szeregowców. Przed oczami stanęły mi obrazy z takich filmów jak "Full Metal Jacket" czy "Band Of Brothers"

To był jakiś koszmar... Pamiętam, jak mijałem miejsce, w którym niespełna pół roku wcześniej podczas poznańskiego maratonu złapały mnie potężne skurcze. Pomyślałem - "A co się stanie jak znów mnie dopadną?" Nic takiego na szczęście się nie stało. Zamiast tego przyszedł ostatni kilometr i ostateczna walka o utrzymanie tempa. Tam wreszcie dopadły mnie te wredne balony a raczej ich przedni "odłam". Kątem oka i w oddali widziałem koniec Malty i metę. "O rany - przede mną jeszcze cała jej długość! Kto wymyślił tę głupią liczbę 21 097,5 m? Gdzie jest Tomek?" Usłyszałem: "- Widzę tu znacznie lepsze czasy niż 1:30!" To był pierwszy z pacemakerów, który mijał mnie wraz z gromadą tych, którzy postanowili pocisnąć na ostatnim kilometrze. Przez moment nawet udało mi się dotrzymać im tempa. Tylko prze moment, bo nieoczekiwanie okazało się, że wbiegłem "na wieloryba". Na tym ostatnim podbiegu, tuż przed skrętem z głównej ulicy w kierunku jeziora nogi zatrzeszczały jak deski szkunera. Czułem, że moje łydki zaraz eksplodują. Na kolejnych 200-300 metrach desperacko trzymałem się ostatnich niedobitków z grupy 1:30. Kiedy na ostatnich metrach zbiegałem do mety zegar tykał 1:29:57, 58, 59... 1:30:02. I tyle wyniósł mój czas brutto (netto 1:29:54). Tomek wbiegł 19 sekund po mnie z czasem brutto 1:30:21 (netto 1:30:13).

Do odgwizdania pełnego sukcesu zabrakło bardzo niewiele. Trudno w tej chwili spekulować czy udałoby się gdybyśmy trzymali się pierwotnych założeń zdając się na wirtualnego i stopniowo odrabiając straty? Czy udałoby się nie tylko dotrzymać należytego tempa albo nawet wspólnie przegonić balony? Dlaczego Tomek nie pocisnął wtedy za mną? Zabrakło doświadczenia czy zgrania? Wiele z tych pytań pozostaje bez odpowiedzi. Chociaż bieg zespołowy nie wypalił do końca a oficjalne czasy brutto nie okazały się być poniżej wymarzonego 1:30 to jakby nie było zabrakło tak niewiele a każdy z nas zrobił w ten dzień swoją życiówkę. Tomek poprawił swój ostatni rezultat o 3 minuty ja jako jeszcze "świerzynka" aż o 14 minut. Dla mnie była to też kolejna lekcja, podczas której wirtualny tym razem nauczyciel grubą kreską podkreślił na tablicy zdanie: "Sport uczy pokory".

PS.

Choć nie udało się z "Maltanami" już za kilka miesięcy powalczymy z Gryfami w Szczecinie i tam jestem pewien, że połamiemy im te krzywe dzioby ;) Przez całą imprezę towarzyszył nam Daniel, który napstrykał dla nas fajne zdjęcia dostępne tutaj i tutaj. Oficjalne wyniki zaś znajdziecie tutaj.

(witek)

Wczesno-wiosenne przebieżki w Wałbrzychu

Mój kwietniowy krótki powrót do Wałbrzycha to także wspaniała okazja do powrotu na tutejsze szlaki górskie. Mimo iż moje mięśnie nie doszły w pełni do siebie po poznańskiej połówce, to dziś rano wbrew chłodnej aurze postanowiłem zrobić sobie lekki bieg w pierwszym zakresie. Warto było nie tyko dla samych endorfin ale może i przede wszystkim dla tych przecudownych wąskich, leśnych ścieżek tu i ówdzie najeżonych kamieniami i wystającymi korzeniami, technicznych zbiegów i podbiegów a także głębokich jarów oraz wąwozów. Ach, gdybyśmy w Poznaniu mieli takie "górki"...

Na bieg założyłem parę Minimusów od New Balance'a - butów, w których cały czas pilnie uczę się trudnej techniki biegu na śródstopiu. Pomimo mokrego i śliskiego podłoża doskonale zdały test przyczepności a ich lekkość dodała całemu biegowi żwawości; skąpe i niskie pobicie zapewniło na prawdę wyborne czucie podłoża. Nie bez kozery uznane zostały za jeden z najlepszych modeli minimalistycznych do biegania w terenie. Stanowczo polecam ;)

11 kwietnia odbędzie się tutaj co-roczny bieg Wielkanocny organizowany przez Wałbrzyski Klub Biegacza "Zamek Książ". Dystans zaledwie 5 km i to po pętli 600 metrów ale cóż - skoro już tu jestem... Za to 14 i 15 kwietnia startuje tutaj IX Biegowy Turniej Rycerski, w ramach którego odbędą się dwa biegi na 5 km i 10 km. Są o tyle ciekawe, że pierwszy z nich kończy się wbiegiem na 5 piętro zamku Książ (do pokonania 200 schodów) drugi zaś to rasowy bieg terenowy po ścieżkach okolic ruin starego zamku Książ. Więcej o wymienionych imprezach można poczytać na stronie WKB Idol

Garść zdjęć z dzisiejszego biegu tutaj

(witek)

Obóz "Biegania Naturalnego"

Zainteresowanych tematem biegania naturalnego i wszystkiego, co się z nim wiąże zachęcamy do wzięcia udziału w jedynym w swoim rodzaju obozie biegowym organizowanym przez Jacka Ksiąszkiewicza znanego jako Yacool z portalu bieganie.pl. Obóz odbędzie się w terminie 20-22 kwietnia w pod-poznańskiej Puszczy Zielonce. Koszt: 390 zł/ os. (obejmuje noclegi, pełne wyżywienie, wykłady, zajęcia sportowe, ubezpieczenie NNW na czas trwania obozu) a w planach m.in.:

- treningi techniczne zorientowane na bieganie naturalne

- wykłady,

- warsztaty tuningu butów biegowych

i wiele innych ciekawych atrakcji

Dla nas i dla wielu spośród Was może to być niepowtarzalna okazja do tego by nie tylko zawiązać nowe znajomości ale przede wszystkim zaczerpnąć z doświadczenia Jacka, który w moim skromnym mniemaniu zasłużył na miano polskiego guru techniki biegowej i biegania naturalnego w ogóle.

Zapraszamy do zapoznania się ze szczegółami bezpośrednio na portalu bieganie.pl pod tym linkiem

Informacje dodatkowe udzielają także: yacool144@gmail.com i Agata Dziubałka (tel. 0605 239 748)

Przed-rzeźnicka wróżba

Team Keen-On-Run będąc w obawie o efektywność swoich rzeźnickich przygotowań zwrócił się w stronę czarnej magii i postanowił zasięgnąć rady nie byle kogo, bo najsłynniejszej polskiej wróżbitki Gertrudy Bzibziak znanej z tego, że wróży z pośladków i psich pępków. Wróżba okazała się z jednej strony pomyślna z drugiej zaś napełniła nasze serca grozą. Zgodnie z tym co usłyszeliśmy na metę dotrzemy cali i zdrowi. "Łamiąc" 8 godzin uplasujemy się czołówce wszystkich team'ów! Nic nie ma jednak za darmo - na metę bowiem dotrzemy susi i powykręcani jak patyki. Ten wspaniały rezultat opłacimy ciężkimi kontuzjami a nasze ciała postarzeją się o 30 lat! Komputerowy symulator wizerunkowy wypluł te dwa zdjęcia:

Na chwilę obecną jesteśmy na etapie głębokich rozważań, których celem jest gruntowne przemyślenie naszego udziału w tej imprezie :(

(witek)

5 Poznań Półmaraton - ostatnie odliczanie

Już za dwa dni team Keen-On-Run stanie na starcie piątej edycji poznańskiego półmaratonu. Udział w tej imprezie to dla nas po pierwsze sprawdzian szybkościowy a po drugie okazja do bicia ostatnich rezultatów na tym dystansie, które osiągnęliśmy podczas półmaratony Gryfa w Szczecinie (Tomek 1:33 a ja 1:44). Nasz zamysł jest zatem prosty i konkretny - zejść poniżej 1h 30min. Cel wspólny a jego osiągnięcie potwierdzi zwyżkę formy i skuteczność naszych przed-rzeźnickich przygotowań, które trwają nieprzerwanie od jesieni. 

Bieg ten Keen-On-Run ma zamiar odbyć ramię w ramię, wspierając się nawzajem i mobilizując poprzez cykliczne zmiany w prowadzeniu - trzeba się bowiem wprawiać w rytm biegu drużynowego! Przed nami w zasadzie już tylko pozapinanie wszystkiego na ostatnie guziki, doszlifowanie strategii i uzupełnienie zasobów glikogenu w mięśniach :) Miejmy nadzieję, że na trasie uda nam się utrzymać należyte tempo tak by po biegu odlecieć na fali świętowania. 

Przy tej okazji prezentujemy nasze nowe stroje biegowe przygotowane specjalnie na tę okazję czyli koszulki i własnoręcznie tuningowane Kalenji Ekiden 50, które postanowiliśmy poddać maratońskim testom.